حسین عسگری: آرزو دارم با مدال المپیک از دنیای قهرمانی خداحافظی کنم/ شانس زیادی برای کسب مدال در مسابقات جاده داریم

به گزارش خبرنگار ورزشی آنا، برای آنهایی که دوچرخه سواری را دنبال می کند، حسین عسگری نامی آشنایی است. او نماد استقامت و پشتکار است چرا که در 40 سالگی اولین سهمیه المپیک ریو را کسب کرد و حالا تنها هدفش خداحافظی با مدال المپیک ریو از دنیای قهرمانی است. با حسین عسگری یکی از امیدهای ایران برای کسب مدال در المپیک ریو گفت و گو کردیم که متن آن را در زیر می خوانید:

*تا المپیک ریو فرصت کمی باقی نمانده است و شما هم گویا کمی دچار مصدومیت شده‌اید؟

-متاسفانه سه ماه است که از ناحیه پا دچار زخم شدم که علت آن هم به رکاب زدن‌های طولانی برمی‌گردد اما در این سه ماه از میادین و تمریناتم به دور نبودم در این چندوقت اخیر اردوهای بسیار فشرده‌ای داشتیم و من حتی مجبور شدم در اردوی چین با همین زخم‌ها شرکت کنم.

*هم اکنون وضعیتت چطور است؟

-زخم پایم تقریبا خوب شده‌ است و مساله جدی نیست. اکنون فصل ریکاوری و بدنسازی تیم ملی دوچرخه سواری است و ما تمریناتم را در کوه دنبال می کنیم.

*مسابقات قهرمانی آسیا پیش رو است؛ فکر می کنید با شرایط فعلی می توانید در این رقابت‌ها حضور پیدا کنید؟

-هم اکنون تیم دوچرخه سواری برای مسابقات قهرمانی آسیا که بهمن ماه برگزار می شود در اردو کیش به سر می برد اما نظر پزشک تیم این بود که من هر چه سریعتر این زخم ها را درمان کنم تا برای المپیک دچار مشکل نشوم. حضور من در اردو کیش ضروری نبود اما برای اینکه از سایر رکابزنان عقب نیفتم در حال پیگیری تمریناتم هستم. اگر تا مسابقات قهرمانی آسیا زخم هایم خوب شوند قطعا در این رقابت ها شرکت خواهم کرد.

*المپیک میدان مبارزه است و حریفان سرسختی دارید، فاصله شما با آنها چقدر است؟

-همانطور که اشاره کردید المپیک میدان تجربه اندوزی نیست و تمام کسانی که به این مسابقات راه پیدا کردند در بالاترین سطح آمادگی هستند اما در تاریخ ورزش ایران در قسمت جاده در مسابقات قهرمانی آسیا تنها دو نفر موفق به کسب مدال شدند که من یکی از آنها بودم. زمانی که یک ورزشکار در آسیا و جهان مدال می‌گیرد فاصله زیادی با دیگر رقبا ندارد. شک نداشته باشید آنها از ما به لحاظ سطح آمادگی جلوتر نیستند. در قسمت استقامت هم من نفر اول هستم و خداروشکر با دیگر رقبایم فاصله ای ندارم.

*با توجه به شرایط فعلی تیم ملی دوچرخه سواری عملکرد این تیم را در المپیک ریو چطور پیش بینی‌ می‌کنی؟

-من تا به حال تجربه حضور در سه المپیک سیدنی، لندن و پکن را داشته ام و به اندازه کافی تجربه و شناخت از این مسابقات دارم؛ کما اینکه در المپیک پکن هم در بخش جاده من جزو 50 نفر اصلی این مسابقات بودم. با توجه به شرایطی که هم اکنون ملی‌پوشان دارند و تمهیداتی که فدراسیون برای ما در نظر گرفته است می توان به جرات گفت ایران یکی از مدعیان این رشته در المپیک ریو البته در بخش جاده خواهد بود. خداروشکر تیم ما در بخش جاده و استقامت توانایی بالایی دارد و با توجه به شرایطی که مسابقات جاده در المپیک ریو دارد مدال آوری در این رشته حتمی به نظر می‌رسد.

*المپیک ریو خط پایان زندگی قهرمانی حسین عسگری است؟

-سقف آرزوهای من رسیدن به المپیک ریو بود که خدارو شکر توانستم سهمیه این مسابقات را کسب کنم. قصد دارم بعد از المپیک ریو از دنیای حرفه ای خداحافظی کنم. امیدوارم این خداحافظی همراه با مدال آوری در ریو باشد.

*برای آینده چه برنامه ای دارید؟ قرار است از این به بعد در کسوت مربی کنار تیم ملی باشید؟

- خوشبختانه فدراسیون با من نهایت همکاری را داشته و قرار است بعد از المپیک ریو به عنوان مربی در کنار تیم ملی باشم. هم اکنون در حال تشکیل کمیته استعدادیابی هستیم تا بتوانیم کسانی که در این رشته استعداد دارند را شناسایی و برای تیم ملی در آینده پشتوانه سازی خوبی داشته باشیم.

*حسین عسگری بارها در مصاحبه هایش گفته است که او را در مالزی بیشتر از ایران می شناسند؛ به نظر شما علت این موضوع چیست؟

-خوشبختانه وضعیت رشته دوچرخه سواری نسبت به سال‌های گذشته کمی بهتر شده است. دوچرخه سواری ورزش مادر است و نیاز به حمایت دارد. من 25 سال است که در این رشته فعالیت می کنم اما تا همین چند سال پیش مردم کمی من را می شناختند که این موضوع هم به دلیل عدم انعکاس خبری و تبلیغات بود. من چندین سال است که در تور «لانکاوی» در کشور مالزی شرکت کرده‌ام و تنها ورزشکاری هستم که 6 دوره در المپیک آسیا به طور مداوم حضور داشته‌ام اما کسی از این موضوع اطلاعی ندارد. در مالزی حسین عسگری دوچرخه سوار را نسبت به ایران بیشتر می شناسند چرا که تبلیغات و انعکاس خبری آنها نسبت به ایران بسیار گسترده است.